Microcredit คืออะไร

Microcredit ซึ่งมันก็คือการปล่อยกู้นอกระบบอย่างถูกกฎหมายนั้นเอง แต่ธนาคารในไทยยังไม่มีระบบนี้ออกมา ชาวบ้านตาดำๆก็เลยต้องกู้ไปด้วยความหวาดกลัวไปเรื่อยๆ

เคยได้ยินเรื่อง โมฮหมัด ยูนุสกับ Gramine Bank ไหมครับ ที่เค้าได้รับรางวัลโนเบิลสาขาสันติภาพ เพราะเค้าตั้งธนาคารคนจนขึ้นมา เค้าเป็นผู้ก่อตั้ง ไมโครเครดิตครับ
เพราะจริงๆแล้ว คนเราจะตั้งธุรกิจเองนั้น เป็นไปไม่ได้ที่คุณจะเก็บตังส์ครบสามสิบ แล้วขยายธุรกิจ นักธุรกิจ 99 % นั้นไปกู้มาทำธุรกิจครับ
แต่คนจนนั้นไม่มีความสามารถในการเข้าหาสินเชื่อ ทั้งการกู้มาทำธุรกิจหรือการกู้มาหมุนรายจ่ายในชีวิตประจำวันนั้น ยิ่งเป็นไปไม่ได้ ก็เลยต้องไปกูนอกระบบ ซึ่งดอกเบี้ยนั้น 40-120%
เค้าเลยตั้งธนาคารคนจนขึ้นมา เพื่อให้คนจนนั้นกู้โดยเฉพาะ หากคนจนสามารถเข้าถึงสินเชื่อได้ เค้าก็จะสามารถลดความยากจนของเค้าได้มากยิ่งขึ้น (การไม่มีเงินคือความยากจน และการมีหนี้ไม่ได้แปลว่ายากจนครับ)
ทั้งๆนี้ ดอกเบี้ยของธนาคารคนจนก็จะอยู่ที่ 30-50% ซึ่งฟังดูโหดครับ แต่จำเป็น เพราะมันจะเป็นตัวกำหนดแรงจูงใจให้คนจนต้องหาเงินมาคืนธนาคารครับ เพราะจริงๆ แรกๆพวกไมโครเครดิตกำหนด ดอกเบี้ยไว้ต่ำ ผลคือ อัตราการคืนเงินก็ต่ำไปด้วย พอมากำหนดที่ 30% อัตราการคืนเงินเกิน 90% ครับ ดังนั้นมันจึงเรื่องสำคัญของคนทำนโยบายคนจนเลยว่า อย่าให้อะไรคนจนฟรีๆ ไม่ใช่เพราะเห็นแก่ตัว แต่เราต้องกำหนดแรงจูงใจของเค้า
คนที่จะได้กู้กับธนาคารคนจนต้องรวมกลุ่ม 5 คนขึ้นไป ถึงจะกู้ได้ครับ หากใครคนหนึ่งเบี้ยว อีกสี่คนรับกรรมครับ ดังนั้นต้องมีระบบตรวจสอบของคนที่กู้ด้วย และจะให้ผู้หญิงกู้มากกว่าผู้ชาย เพราะผู้หญิงมีความรับผิดชอบต่อครอบครัวสูงกว่า
และไม่ได้คืนเงินกับหนึ่งเดือนที่ สองเดือนทีน่ะครับ ต้องคืนเงินอาทิตย์ล่ะครั้ง ไม่งั้น คนจนจะเก็บตังส์ไม่ได้ และไม่ได้คืนครับ แต่ธนาคารคนจนนี้เองก็ไปทำให้สภาพคล่องของคนจนดีขึ้น ทำให้ธุรกิจของพวกเค้าอยู่ได้ หรือแม้แต่คนจนจะกู้ไปซื้อกับข้าว ก็ยังกู้ได้ครับ